Na 6 dagen in de mooie stad Bergen te hebben vertoefd trekken we verder. Er staat een lekker zuidwestenwind van 13 knopen, dus zetten we koers en vervolgen onze reis richting het noorden. De volgende dagen zeilen we ongeveer 35 mijl per dag (55 km). De eerste stop is op het eiland Fedje, een van de meest westelijk gelegen eilanden van Noorwegen. Geen hele bijzondere plek zou ik zeggen, maar we hebben een goede beschutting met de 23 knopen wind die er inmiddels staat.

Onderweg krijgen we nog even een enorme bak wind over ons heen. Alles is redelijk rustig en we naderden ruimer water dus Matthijs stelt voor om de bezaan er even bij te zetten. Op dat moment varen we alleen op de fok. We hebben de bezaan nog niet gezet of er komt ineens 30 knopen wind van de berg afvallen! Snel de fok indraaien zodat daar in ieder geval minder zeil staat en op de bezaan verder. Door de onverwachte windvlaag, in combinatie met de dikke bui die we ook nog over ons heen krijgen (ook wel squall genoemd), zijn we wel even onder de indruk van dit natuurgeweld. De boot doen het zoals altijd weer fantastisch en loodst ons ook deze keer weer prima door deze situatie heen. De bui trekt voorbij en de wind gaat wat liggen dus de fok kan weer uitgerold. Vervolgens hebben we nog een heerlijke zeiltocht richting Fedje.

Ankeren op Fedje is echter niet echt een succes vanwege de rotsachtige bodem. Na een paar uur gaat het ankeralarm af en zien we de boot langzaam richting zee varen😅. We halen het anker op, dat aan een soort touw vasthoudt, en gelukkig is er een kade in de baai waar we kunnen aanleggen voor de nacht. Het is nogal industrieel met een dieselpomp en chemische olievaten, maar aangezien het weekend is verwachten we geen werkschepen. Bovendien kunnen we er gratis liggen, dat is altijd fijn! 

Op Fedje zijn we een dag aan het werk en verkennen we het eiland. We vliegen op een afgelegen parkeerplaatsje voor het eerst met de drone, super spannend! Ook maken we nog een lekkere wandeling. Na twee nachten Fedje zeilen we richting Alden, ook een van de meest westelijk gelegen eilanden.  Een man die we ontmoetten in Bergen raadde ons aan om Alden te bezoeken. Het eiland is echter alleen met mooi weer leuk dus een beetje geluk moet je hebben. En dat hebben we :-). De voorspelling is twee dagen lichte wind en zonnig.

Om bij Alden te komen nemen we een soort binnendoor route omdat 1. we het Sognefjord moeten oversteken. Dit is het diepste fjord van Noorwegen en het uiteinde ervan kan gevaarlijk zijn vanwege de sterke stroming en steile golven. 2. de route door de fjorden prachtig is om doorheen te varen. Ondanks dat deze ‘binnendoor’ optie meer tijd kost en het lastiger is om te zeilen door de fjorden met onvoorspelbare windrichtingen en snelheden, besluiten we toch voor deze optie te gaan. Het blijkt een goede keuze, het is echt prachtig! 

In de middag komen we aan op Alden en leggen Saraban’de vast aan de drijvende steiger. Hoe meer we richting het noorden komen hoe meer getijde er is. In het zuiden van Noorwegen is er eigenlijk helemaal geen tij (hoog en laag water door invloed van de maan), maar in deze omgeving begint het weer een beetje te komen. Het is dan fijn om aan een drijvende steiger te liggen omdat deze mee drijft met het hoog en laag water. Als je aan een vaste kade ligt moet je soms de lijnen naar de kant strakker en losser maken. Tot nu toe hebben we op super veel plekken in Noorwegen aan zulke steigers kunnen aanleggen en vaak ook nog zonder dat je er voor hoeft te betalen. Echt, dit is zo’n tof en gastvrij land om met een boot te ontdekken. 

Op Alden is niemand in de wijde omgeving te bekennen. Geen boten, wel een paar huisjes maar deze zijn niet bewoond. Ook is er geen ferry verkeer richting het eiland en kan je er alleen met eigen boot komen. We hebben dit enorme ‘paard’ dus voor ons zelf! Paard? Ja :), Alden wordt ook wel het Noorse paard of in het Noors den Norske Hest genoemd. Het is heel indrukwekkend om deze enorme berg te zien oprijzen vanaf zeeniveau met bijna geen andere bergen in de buurt. Heel gaaf. Misschien voor mensen die gewend zijn aan bergen is dit allemaal niet zo spectaculair, maar voor ons Hollanders van de lage landen is het allemaal best impressive :).

De volgende dag beklimmen we de top van de Norske Hest (480 meter). Omdat de weg naar boven erg winderig is, verwachten we niet dat we erg lang op de top zullen vertoeven. Maar niets is minder waar! Er is helemaal geen wind op de top en we genieten wel twee uur lang van het ‘zijn’. We chillen, spelen met de drone, maken foto’s en het schrijven in het gastenboek dat daar tot onze verbazing ook te vinden is in een metalen doosje. Ook hebben we inmiddels door dat het een soort traditie is om een steentje op het hoogste punt van de berg achter te laten, dus ook wij dragen hier ons steentje bij. Wat weer een gave ervaring dit eiland en deze hike. Dit echt een hoogtepunt en tot nu toe ook letterlijk het hoogste punt wat we hebben bereikt!