Een weekje op Stjernøya

Vanuit Bergsfjord zeilen we in 6,5 uur naar de ankerplaats in Sørfjorden (het zuider fjord) op het letterlijk vertaalde ‘ster-eiland’, Stjernøya. Met een beetje fantasie lijkt het inderdaad op een ster. In dit fjord hebben we met onze vrienden Ola en Caroline afgesproken. De zeiltocht vanuit Bergsfjord begint met een paar slagen aan de wind het fjord uit, dan geen wind dus een stuk op de motor en het laatste stuk nog even kruisend tegen een dikke 25 knopen wind (6Bft) in. Als we eenmaal in het fjord zijn is de wind opeens helemaal weg en in alle rust strijken we de zeilen en maken we het anker klaar. Wat een contrast met het natuurgeweld van een kwartier eerder.

Het Sørfjord is adembenemend mooi met steile bergen en rotsformaties, heel veel groen, helderblauw water en een zandstrand direct naast waar we ankeren. Niet veel later komen ook Ola en Caroline ook aan met hun zelfgebouwde zeilschip, een Linjett 34. We hebben Ola en Caroline ontmoet toen we overwinterden in Kjerringøy en nog steeds zoeken we elkaar regelmatig op. Ze knopen hun boot aan ons vast en zo dobberen we samen achter ons anker. We eten die avond verse wilde forel door Ola en Caroline gevangen bij hun aan boord met een heerlijke citroenroomsaus en uiteraard bijpassende wijntjes. De vier dagen die volgen en we met elkaar doorbrengen zijn zoals altijd super gezellig en weer vol met avontuur. Zo maken we een toffe hike van 10 km dwars door de bergen en vinden we zelf een pad, vissen we op zoetwater forel en bbqen we die ter plekke aan de rand van het meer. Onderweg plukken we superveel blauwe bessen en cloudberries en in totaal zijn we bijna 10 uur onderweg! Ook vissen we een middagje op heilbot vanuit onze bijboten en jahoor, Matthijs heeft weer beet. 🎣. We zijn echter niet echt goed voorbereid op het vissen op heilbot vanuit de bijboot en gelukkig zijn Ola en Caroline in de buurt. Ze helpen met de haak eruit halen en het dood maken maar vervolgens zit de hele dinghy plus onszelf onder het slijm en bloed van de vis. Eenmaal aan boord volgt dus een grote schoonmaak, iets waar we ons niet echt voor hadden ingeschreven maar we zijn blij met de stukken heilbot in de vriezer. Je moet er wat voor over hebben om je eigen eten te verzamelen 😋.

Saraban’de en Relax voor anker in het Sørfjord

Scuba diving en het onderwaterschip poetsen

Ola en Caroline vervolgen na een paar dagen hun weg zuidwestwaarts richting de thuishaven vlakbij Bodø en wij blijven nog even op Stjernøya. Het is tropisch warm tot wel 27 graden dus elke dag beginnen we met een ochtendduik en ook overdag springen we vaak het water in. Sinds deze zomer werkt de buitendouche weer op het achterdek, wat een luxe om lekker met zoet en meestal warm water af te kunnen spoelen. Naast dat we vooral voor de lol van de preekstoel, hekstoel, zijkant en achterkant van de boot afspringen gaan we ook het water in om het onderwaterschip schoon te maken. Er zit ontzettend veel aangroei onder de boot en de afgelopen zeildagen kwamen we amper vooruit. Nog een grote schoonmaak volgt dus. De eerste dag duiken we met wetsuits en snorkel, het water is 14 graden dus zonder pak wel te fris om lang in te blijven. We maken ongeveer tot anderhalve meter onder de waterlijn schoon met van die behangplaksel dingen, een soort grote plastic krabbers. Dieper duiken onder de boot met snorkel en dan ook nog al schelpen krabbend blijkt nogal onmogelijk dus besluiten we de dag erop verder te gaan maar dan met de duikflessen op. Dit gaat super goed en het is ook een meteen een mooie oefening om op steeds dezelfde diepte te blijven hangen. Op één moment zwem ik in één keer onder de kiel door van voor naar achter met twee handen aan de krabber voor me uit en rag zo alle schelpen eraf. Wat weer een bizarre ervaring is dit.

Een dag eerder is Matthijs de zuignap verloren waar we onszelf mee vasthielden aan de boot om schoon te maken en we doen een poging al snorkelend om hem te vinden. En yes ik zie hem liggen op de bodem! We overleggen even of we samen afdalen naar 6 meter of Matthijs alleen en als we het besluit hebben genomen samen te gaan, zijn we zover door de stroming weggedreven dat de zuignap nergens meer te vinden is. Na 20 minuten tevergeefs zoeken geven we op en gaan terug naar de boot, tijd voor een warme douche! We zijn wel super blij dat de hele boot onder de waterlijn nu weer schoon is. Daarmee hebben we even €1000,00 bespaard aan kraankosten die je betaald om je boot uit het water te liften hier in noord Noorwegen. 

De dag erop gaan we weer duiken maar nu voor de fun. In de ochtend zoeken we samen nog even met de bijboot naar de zuignap en yes, gelukkig vinden we hem! We markeren nu de locatie op de kaart zodat we hem niet weer verliezen en dan weten we hem op te vissen met een haakje. Daarna varen we met de bijboot naar een aantal plekken die ons op de kaart leuk lijken om te duiken, bij steile riggels onder water bijvoorbeeld. Met de snorkel kijken we dan of er wat te zien is en of het de moeite waard is om te duiken. Op veel plekken is alleen zand en wat schelpen te zien maar dan vinden we een supermooie plek met allemaal zeeplanten en vissen. Hier koprollen we vanaf de bijboot het water in en duiken zo’n drie kwartier, het is echt prachtig! Steile rotswanden, van die grote bananenplanten maar dan de zee-versie en honderden visjes om ons heen. Wat gaaf dat we dit kunnen doen en zelf zo’n mooie plek hebben gevonden.

Water maken en een weg banen door het oerwoud

Nog een hoogtepunt op Sternøya is dat we de watermaker in werking zetten. De installatie hebben we in april al helemaal voltooid maar we hebben hem nog niet getest. Spannend! We zetten hem aan volgens de handleiding en nadat ie gespoeld heeft kom ons eerste eigengemaakte water van zeewater eruit, geweldig! De machine maakt 70 liter water per uur voor ons dat rechtstreeks de 2x 300 liter tanks in gaat. Het gevoel is echt magisch om nu onbeperkt voorraad te hebben van onze eerste levensbehoefte: WATER 💦. 

Tot slot maken we nog een toffe hike naar de waterval die we vanaf de boot kunnen zien aan de overkant van de baai. Met de bijboot varen we naar de kant en klauterend over de rotsen komen we bij de voet van de berg aan. Er zijn hier geen paden en de begroeiing is wel meer dan een meter hoog. Matthijs heeft zijn machete (een groot kapmes) mee die hij uit Honduras meegenomen heeft 10 jaar geleden en hakt voor ons een pad richting de waterval. Echt gaaf om onszelf zo een weg te banen door deze Noorse jungle. Soms kijk je voor je en denk je ‘dit is echt onmogelijk om hier langs te gaan’. Maar dan begin je te lopen en blijkt dat je toch weer meer kan dan je denkt. Uiteindelijk komen we naar een uurtje klimmen en klauteren aan bij de kletterende waterval. “Zullen we eronder springen?”, stel ik voor en even later staan we als ware Adam en Eva te genieten van deze pure natuur in al haar glorie, wat een leven!

Vanuit het Sørfjord met in de verte het eiland Sørøya

Volgende bestemming: Hammerfest

Hammerfest verrast ons, wat een warm onthaal krijgen we hier en wat een lieve mensen! We komen begin van de avond aan in dit stadje met zo’n 8000 inwoners, na een heerlijk relaxte zeiltocht tussen de fjorden door. Ondergaand zonnetje, niet al te veel wind en geen golven. Een soort van champagne sailing. Bij aankomst staat er een vrouw op de kade die meteen een praatje met ons maakt. “I saw you coming in with your boat and I was waving from my apartment but you were so busy with fenders and ropes so you probably didn’t see me”. Haha euh nee klopt een haven invaren is altijd hectisch, met van alles in de weer en op zoek naar een plekje dus niet echt oog voor zwaaiende mensen vanuit hun flat, maar wel heel schattig van haar :). We kletsen nog wat en ze wenst ons een fijn verblijf in Hammerfest.

Ik hoorde in 2022 voor het eerst over Hammerfest toen we de beroemde Russische spion-beluga Hvaldimir tegen kwamen in de buurt van Trondheim. Lees hier ons verhaal hoe dat ging. Het bleek dat ze hem voor het eerst in Hammerfest hadden gespot en hij heeft daar zo’n half jaar geleefd voordat hij naar het zuiden zwom. Helaas is ie onlangs dood aangetroffen in de buurt van Stavanger.. een heel gek verhaal maar het lijkt erop dat hij verhongerd is door een stok in zijn bek. Echt zielig. Hammerfest klonk voor mij altijd super ver weg dus best bijzonder om nu in dit stadje te zijn. Ik had ook een beetje een beeld van een vervallen Noorse stad waar niet zo veel leven is maar Hammerfest is super modern ingericht met fancy gebouwen, hippe winkeltjes en allemaal leuke eettentjes. Het leuke van zulke stadjes is ook dat de haven vaak het ‘hart’ is dus je ligt middenin de gezelligheid.

Als zeilers hebben we weer een hele lijst met spullen die we nodig hebben dus de volgende dag pakken we de fietsen en kammen Hammerfest uit, op zoek naar een nieuwe zonnebril (die heb ik ergens in de bergen achtergelaten helaas), een nieuwe GoPro, nieuwe koekenpan, deksels, inductie kookplaat, kaas rasp, carabijnhaakjes en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Bij de kookwinkel waar we voor veel te veel geld een creuset koekenpan kopen (maar beter te duur dan niet te koop…😉) raken we met de eigenaresse aan de praat en nadat ze ons het hemd van het lijf heeft gevraagd is ze helemaal fan van ons avontuur. We delen de website en als we later terugkomen in de winkel om de pan te ruilen voor een iets kleiner exemplaar zien we sarabandesailing.com groot op het beeldscherm staan en krijgen we de mevrouw er maar lastig achterweg, zo grappig! Nog een missie is het vullen van de duikflessen en terwijl ik overal zonnebrillen test krijgt Matthijs het voor elkaar om een auto te lenen én mogen we bij de lokale brandweer gratis en voor niets de flessen vullen, fantastisch!

Onderweg van Stjernøya naar Hammerfest bij de ondergaande zon

De grijze toppen van Gråkollen

Er staat een stevige wind als we Hammerfest verlaten. Altijd wat spannend om dan te gaan en de 30 knopen (7Bft) op de neus als we de haven verlaten helpt niet echt mee. Maar al snel kunnen we afvallen en een ruime koers varen met de wind in de rug. We zeilen een paar uur heerlijk en of we nu de stroom mee hebben of profijt hebben van onze schone romp, we gaan lekker hard met steeds zo’n 6,5 – 7,5 knopen op de teller. Vlak voor het Noordkaap eiland Magerøya zakt de wind eruit en motoren we het laatste stukje. In totaal leggen we 50 mijl af, ongeveer 90 km. We ankeren in Gråkollen, een prachtige baai die zijn naam ‘grijze toppen’ eer aan doet. Hoe verder we richting het noorden varen hoe minder bomen er zijn en op dit eiland zijn alleen nog wat struiken te zien. Het klinkt een beetje somber misschien de grijze bergen maar het is echt een magisch landschap. De strakblauwe lucht en het zonnetje helpt natuurlijk ook mee. We blijven een paar nachten in de ankerbaai en wachten tot de harde westenwind gaat liggen om verder te gaan. We gaan een paar keer aan land, maken mooie wandelingen, plukken weer honderden blauwe bessen en cloudberries en eten ons eerste bordje typisch Noorse lapskaus in de natuur. Het ziet er niet echt smakelijk uit maar het smaakt verrassend lekker! Een beetje zoals Hollandse erwtensoep.

Gjesvær en rondom de Noordkaap

De volgende bestemming is Gjesvær, een mooi pittoresk Noors dorpje ook op het eiland Magerøya. Het is maar een korte trip van 10 mijl (18km) maar omdat we onderweg vissen doen we er wel een paar uur over. We vangen 3 vissen op zo’n 100 meter diepte maar helaas zitten er heel veel wormen in. Bijna alle fileetjes gaan weer overboord. Wel tof dat er nog even een walvis onder de boot door komt zwemmen! We blijven 1 nacht in Gjesvær, wandelen een beetje rond in het dorpje en de volgende dag ronden we de Noordkaap op onze weg verder naar het oosten. Het is rustig weer dus het eerste stuk motoren we maar zodra we een zuidelijke koers hebben kunnen de zeilen erop. We zien ontzettend veel vogels onderweg waaronder papegaaiduikers, aalscholvers, drieteenmeeuwen, zee arenden en storm vogels. Ook zien we nog een walvis in de verte en een zeehondje. Om de Noordkaap varen is prachtig, steile dramatische kliffen die zo de zee in storten, bergen omhult in een laag wolken terwijl wijzelf in een strakblauwe lucht varen, een soort Hoorn dat uit de berg steekt en een prachtige vuurtoren met huisjes. We zien zelfs het iconische Noordkaap globe-beeld heel klein in de verte.

De beroemde ‘Hoorn’ bij de Noordkaap, in vroegere tijden een heilige plek voor de Sami

Als we bijna bij de ankerplaats Repvåg zijn let ik heel even niet goed op en vaar over een vissersboei heen. Ik hoor KLOENG en denk meteen oh shit als er maar geen lijn in de schroef zit. Ik zet de motor in de vrij en roep Matthijs die op dat moment binnen is. De lijnen van de krabbenkooi waar ze hier koningskrabben mee vangen zit helemaal verstrengeld om het roerblad. Gelukkig niet in de schroef zoals het lijkt maar hoe krijgen we dit ooit los?! Gelukkig is Matthijs zó handig, hij zet hier en daar het mes erin en weet wonder boven wonder alles weer aan elkaar te knopen zonder blijvende schade of los dobberende visboeien in het fjord. Als het goed is merkt de visserman er niks van 😅. 

De volgende ochtend worden we alsnog wakker van een boze visserman. Niet die van de boei waar we overheen voeren maar deze keer hebben we ons anker precies op een visnet gedropt… we zagen wel 2 bolletjes drijven en dachten, hier liggen vast ook krabbenpotten dus om niet in de lijnen verstrengeld te raken ankeren we er precies tussenin… maar deze visser had juist een net tussen de boeien gespannen en nu moest hij het lossnijden door ons anker.. oeps! Gaat lekker dit, twee visnetten losgesneden in 24 uur 😅. We verontschuldig ons en willen nog aanbieden of we wat kunnen vergoeden maar de visser is er alweer vandoor met z’n bootje, er viel niet echt een land mee te bezeilen. Nou ja, we hebben er weer van geleerd!

Klik hier voor meer foto’s van de trip (Via de gele sterren kom je bij de desbetreffende locatie)