hom·me·les

Het is hommeles, er is iets aan de hand. Er is trammelant, er zijn fricties, onrust en kleinere of grotere problemen

De komende dagen bereiden we ons voor op het ronden van de beruchte kaap Statt. We moeten nog zo’n 100 mijl (160 km) varen om bij dit punt te komen en over drie dagen hebben we een goed weergat om langs de kaap te varen. Een weergat of ook wel weather-window genoemd, is een goed moment waarop je kunt uitvaren. De omstandigheden zoals windrichting en -snelheid zijn dan gunstig en gebruik je dat weergat om te gaan. En omdat Statt één van het gevaarlijkste kapen van Noorwegen is, hebben we dit gunstige weergat nodig.

Statt (of ook wel Stad, Stadt, Stadlandet of Stadhavet) is een kaap met steile kliffen van zo’n 500 meter hoog. Wanneer de zee ruig is, slaan de golven tegen de kaap aan en kunnen leiden tot gevaarlijke en onvoorspelbare golven. De vorm van Statt lijkt een beetje op een vuist en wordt dan ook vaak de ‘boze vuist’ genoemd. Deze boze vuist ontmoeten we liever niet, doorvaren dus. Zeilers met een doel hebben echter vaak de wind in de smoel, dus het beste weer hebben we niet. Veel wind in de smoel valt gelukkig mee maar voor het eerst varen we in de regen sinds we in Noorwegen zijn. Van Alden naar Hovden, een eilandje waar we halverwege een nachtje aan een visserskade slapen, zijn de omstandigheden nog wel prima maar richting Silda is het minder en varen we het grootste deel in de regen.. De tocht duurt zo’n 6 uur en onderweg wisselen we elkaar af. Het heeft ook wel iets magisch om zo in de regen te varen. Het is heel mistig en soms zie je de hoge bergen om je heen niet eens. Helemaal alleen op de wereld, zo voelt het.

PIEP PIEP PIEPPPP… Sinds twee weken horen we telkens een hele irritante piep en we komen er maar niet achter waar deze piep vandaan komt. We hebben al zoveel kastjes opengetrokken en op zoveel plekken gezocht. Het lastige is ook dat de piep niet zo heel vaak te horen is. Als hij er dan is gaan we snel op zoektocht uit, maar dan is de piep weer verdwenen. Het lijkt er wel op dat de piep er alleen is zodra we gaan varen en de instrumenten aan zijn. Ook lijkt het geluid ergens bij de ingang vandaan te komen, dus dat zijn een soort van aanknopingspunten. PIEP PIEP PIEPPP…. Pfff we worden er niet goed van dat we niet weten wat het is! Ik denk dat het onder het bed in de achterhut zit bij de reserveonderdelen en haal alle kratjes met voorraad voedsel eruit, zodat ik snel met mijn hoofd onder het bed kan duiken als ik de piep weer hoor. PIEP PIEP PIEPPPP… nee het geluid komt ook echt niet hier vandaan. Nouja, op een later tijdstip maar weer verder zoeken dan. Een voordeel, ik vind tussen de voorraad een kilo dropsleutels die we van Ineke hebben gekregen toen we vertrokken. Heerlijk om weer even drop te eten!

Aangekomen op het eilandje Silda rusten we lekker uit en bereiden we ons voor op de tocht van morgen langs Statt. Inmiddels weten we welke bronnen we het beste kunnen raadplegen om te zien of het veilig is om uit te varen. We gebruiken met name onze Norway pilot, Windy voor de wind en de bølgevarsel (golfvoorspelling) van barentswatch.no geeft een goed beeld van de hoogte van de golven en eventuele kruiszeeën. Ook geeft de site aanbevolen routes per dag aan. Omdat we nog steeds vrij onbekend zijn met de kust van Noorwegen en veel respect hebben voor deze natuur, raadplegen we voor de zekerheid nog even onze Noorse vrienden die we tijdens onze ‘landing’ in Noorwegen hebben ontmoet. We maken een kaartje met twee optionele routes en vragen Jan en Rita, wie al vele malen langs deze kaap zijn gevaren, welke optie het beste is. Ze geven de kortste route aan (blauw) en verzekeren ons ook nog dat de wind en richting echt gunstig is voor de volgende dag. Dit geeft ons een extra goed gevoel en we hebben zin in de tocht!

De volgende ochtend vertrekken we rond 10.00 uur. We varen langs een beeld van een naakte zeemeermin die zittend op een paaltje uitkijkt over de ingang van de haven. Het is een gek gezicht en ik vraag me af waarom zij hier zit… na wat research heb ik dit gevonden: Na de beruchte kaap Statt is Silda de eerste aanlegmogelijkheid vanuit het noorden. Het is ook de laatste wachtplek voordat je om Statt heen gaat vanuit het zuiden. Beide opties trekken stoere zeebonken aan met grote verhalen…in de haven…’ Nouja, misschien om dan van wat vrouwelijk schoon te kunnen genieten? Of een warm welkom en liefdevol afscheid?

De tocht langs Statt is heerlijk. De eerste 5 mijl varen we op de motor en dan kunnen de zeilen erop. Vol tuig varen we met een zuidwestenwind van zo’n 15 knopen en volop zon richting het volgende eiland. Bijna de hele weg komt de wind van schuin achter in, ook wel bakstagwindje genoemd, en daar doen Saraban’de het het beste op! Zodra we om Statt heen zijn buigen we wat af richting het oosten en komt de wind dus recht van achter, dat is altijd wat lastiger zeilen. Ook al is dit de spreekwoordelijke ‘voor de wind’, meestal gaat deze koers gepaard met klapperende zeilen. Het grootzeil blokkeert de wind voor de fok en de fok wil van bakboord naar stuurboord en weer terug. Ook heb je meer kans om te gijpen, dat het grootzeil ineens naar de andere kant gaat en dat gaat, in geval dit niet gecontroleerd gebeurt, vaak met een enorme klap. Niet de favoriete koers dus. Maar gelukkig draait de wind een beetje en komt de wind weer wat van schuin achter in. Het laatste stuk zakt de wind in en dobberen we richting de haven. Zo relaxed als we zijn van het dobberen zijn we niet helemaal voorbereid op de bak wind die we na de brug nog krijgen maar gelukkig wordt er geen 5 gangen maaltijd in de kombuis bereid. Nog even alle zeilen bij dus het laatste stukje waarna we een mooie plek in de haven vinden. Het vakantieseizoen is echt voorbij, dus we zijn weer de enige met alle ruimte van de wereld.

Na het ronden van Statt ligt er een nieuw hoofdstuk voor ons. We hebben echt naar dit moment toegeleefd en als je dan zo’n spannend stukje achter je hebt gelaten, geeft dat een heerlijk gevoel. Hoewel we nog een lange tocht te gaan hebben naar Tromsø, zijn we voor ons gevoel nu niet meer ‘in het noorden van het zuiden’ maar begint nu het ‘zuiden van het noorden’. We laten ook het meest westelijk gedeelte kust achter ons en zeilen vanaf nu meer noordoost in plaats van pal noord. Met Hommeles achter ons, nog altijd vergezeld door de PIEPPP, bewegen we vol overgave richting nieuwe avonturen.